Psychoterapia poznawczo-behawioralna stosuje metody oparte na dowodach naukowych. Oznacza to, że skuteczność wykorzystywanych technik jest poddawana ocenie w badaniach empirycznych. W swojej praktyce terapeuci wybierają modele poznawcze i techniki, które mają udowodnioną skuteczność w leczeniu danego zaburzenia. Skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej wykazano w ponad kilkuset badaniach w przypadku różnych zaburzeń i problemów psychicznych. Do tych zaburzeń należą między innymi:
Badania naukowe wykazały, że psychoterapia poznawczo-behawioralna pomaga pacjentom cierpiącym na choroby somatyczne z komponentą psychiczną, do których należą: zespół jelita drażliwego, bezsenność, ból w chorobie nowotworowej, bóle reumatyczne, migrena, fibromialgia, otyłość, zaburzenia seksualne.
Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest także efektywna w zapobieganiu nawrotom zaburzeń.
Badania nad skutecznością terapii poznawczo-behawioralnych trwają nieustannie
i obejmują także różne jej formy i aspekty, jak np. terapia z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, różne grupy wiekowe pacjentów i zmiany neurobiologiczne zachodzące w mózgu.
Bibliografia:
Beck, J. S., Beck, A. T., Cierpisz, M., & Andruszko, R. (2012). Terapia poznawczo-behawioralna: podstawy i zagadnienia szczegółowe. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Butler, A. C., Chapman, J. E., Forman, E. M., & Beck, A. T. (2006). The empirical status of cognitive-behavioral therapy: a review of meta-analyses. Clinical psychology review, 26(1), 17-31.
Chambless, D. L., & Ollendick, T. H. (2001). Empirically supported psychological interventions: Controversies and evidence. Annual review of psychology, 52(1), 685-716.